علاوه بر این، رفتار پلیمرها تحت بارهای متناوب به عوامل متعددی مانند ساختار مولکولی، درصد کریستالینیتی، افزودنی‌ها و شرایط محیطی بستگی دارد.

برای مثال، پلیمرهای آمورف نسبت به پلیمرهای نیمه‌کریستالی رفتار متفاوتی در برابر تنش‌های چرخه‌ای نشان می‌دهند. همچنین، حضور رطوبت می‌تواند اثرات چشمگیری بر روی خواص مکانیکی و بازیابی پلیمرها داشته باشد، به‌ویژه در موادی که تمایل به جذب آب دارند، مانند نایلون.

یکی از چالش‌های اصلی در مدل‌سازی این پدیده‌ها، کمبود داده‌های تجربی در مورد رفتار بازیابی پلیمرها تحت شرایط مختلف است.

در حالی که داده‌های خزشی معمولاً در دیتاشیت‌های مواد ارائه می‌شوند، اطلاعات مربوط به ریکاوری معمولاً محدود است. این مسئله باعث می‌شود که مهندسان مجبور به استفاده از تقریب‌ها و فرضیات محافظه‌کارانه شوند.

روش‌های عددی مانند تحلیل المان محدود (FEA) می‌توانند در پیش‌بینی انحراف تحت بارهای متناوب مفید باشند، اما دقت این روش‌ها به شدت به مدل‌سازی صحیح خواص وابسته به زمان مواد بستگی دارد. در برخی موارد، انجام آزمایش‌های عملی تحت شرایط شبیه‌سازی شده می‌تواند داده‌های ارزشمندی برای کالیبره کردن مدل‌های تئوری ارائه دهد.

در نهایت، برای کاهش خطاهای پیش‌بینی، توصیه می‌شود از فاکتورهای ایمنی بالاتری در طراحی استفاده شود، به‌ویژه در کاربردهای حیاتی که شکست قطعه می‌تواند عواقب جدی داشته باشد. همچنین، نظارت مداوم بر عملکرد قطعه در طول عمر عملیاتی آن می‌تواند به شناسایی زودهنگام انحرافات غیرمنتظره کمک کند. این موضوع در طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک بسیار مهم می باشد.