فرآیند طراحی و انتخاب مواد در قالبسازی تزریق پلاستیک

 

در ادامه بحث طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک به موضوع فرآیند طراحی و انتخاب مواد در قالبسازی تزریق پلاستیک پرداخته خواهد شد.

قالب گیری تزریقی یک فرآیند تولید با نرخ بالا است که می توان از آن برای تولید قطعات پلاستیکی با هندسه بسیار پیچیده استفاده کرد. این فرآیند را می توان با مواد ترموست و مواد ترموپلاستیک برای تولید محصولاتی که انواع نیازهای مصرف نهایی را برآورده می کنند استفاده کرد.

هنگام طراحی قطعات پلاستیکی، طراحان باید تعدادی از مسائل مربوط به زیبایی، عملکرد و ساخت را در نظر بگیرند. طراحی قطعه نهایی باید الزامات هر یک از این مناطق مجزا را برآورده کند، که در بسیاری از موارد با یکدیگر در تضاد هستند.

تعدادی از رویکردهای متفاوتی وجود دارد که می توان هنگام توسعه یک محصول جدید اتخاذ کرد. از لحاظ تاریخی، قطعات یا محصولات جدید با استفاده از روش مهندسی متوالی یا “روی دیوار” برای طراحی همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است، توسعه یافته اند.

 

در ادامه بحث طراحی قالب های تزریق پلاستیک به موضوع فرآیند طراحی و انتخاب مواد در قالبسازی تزریق پلاستیک پرداخته خواهد شد.

 “مهندسی ترتیبی” یا رویکرد “بر روی دیوار” برای طراحی محصول

 

فرآیند طراحی روی دیوار با ایده محصول جدیدی که توسط گروه های بازاریابی ایجاد می شود که نیاز را مشخص کرده اند و الزامات استفاده نهایی را برای محصول مشخص کرده اند، آغاز می شود.

سپس این گروه اول پروژه را برای مرحله بعدی توسعه که معمولاً توسط تیم طراحی صنعتی انجام می شود، از روی دیوار عبور می دهند. طراحان صنعتی شکل، ظاهر و احساس کلی محصول را مشخص می‌کنند و بیشتر به ارگونومی و زیبایی طراحی در مقابل قابلیت ساخت توجه دارند.

هنگامی که آنها مدل های اولیه را توسعه دادند، طرح را به مهندسی محصول منتقل می کنند.

گروه مهندسی پروژه عموماً مسئول انتخاب مواد و فرآیندهایی است که در نهایت برای ساخت قطعه مورد استفاده قرار می گیرد و اطمینان حاصل می کند که محصول تمام الزامات مصرف نهایی را برآورده می کند.

برای مثال، طراح صنعتی ممکن است ظاهر بیرونی محفظه کامپیوتر را که در شکل بالا نشان داده شده است، مشخص کند، اما گروه مهندسی محصول باید ضخامت کلی دیواره و تعداد دنده هایی را که برای تحمل بار مرتبط با مانیتور نشسته در محفظه آن لازم است، تعیین کند.

اکثر مهندسان محصول هم بر تحلیل های نظری و هم بر آزمایش نمونه اولیه تکیه می کنند. هنگامی که گروه مهندسی محصول کار خود را به پایان رساند، طرح را به مهندسان قالبسازی که هم مسئول طراحی قالب و هم ساخت قالب هستند، منتقل می کند.

استفاده از نرم افزارهای شبیه سازی فرآیند مانند مولد فلو کمک شایانی در طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک خواهد کرد.

قالب گیری تزریقی – فشاری

در ادامه بحث طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک به موضوع قالب گیری تزریقی – فشاری پرداخته می شود. انواع فرآیندهای قالب گیری تزریقی- فشاری در طول سال ها توسعه یافته اند که به برخی از مشکلات اساسی مرتبط با فرآیند قالب گیری تزریقی مرسوم رسیدگی می کنند. مزیت اصلی این فرآیندهای تزریقی-فشاری، توانایی آنها در تولید قالب‌های با ثبات ابعادی و نسبتاً بدون تنش در نیروهای گیره کم (معمولاً 20 تا 50 درصد کمتر) است. این فرآیندها به ویژه برای کاربردهای دارای دیوارهای نازک مفید هستند که در آن می توان به طول جریان به طور قابل توجهی بیشتری دست یافت و مشکلات تنش / تاب خوردگی داخلی به حداقل می رسد، حتی زمانی که از گریدهای رزین چسبناک بیشتری استفاده می شود. کاهش تنش داخلی نیز این فرآیند را برای قطعات مانند دیسک های نوری و کاربردهایی برای ساخت قالب های لنز ایده آل می کند.

فرآیند اولیه تزریقی-فشاری گسترش فرآیند قالب گیری تزریقی متعارف است و در مفهوم بسیار شبیه فرآیندهای قالب گیری انتقال اولیه است، که در آن حجمی از مذاب پلاستیکی به داخل یک حفره (کویتی) باز وارد می شود و متعاقباً فشرده می شود (شکل زیر).

در حالی که تغییرات فرآیندی زیادی وجود دارد، فرآیندهای اساسی دارای مراحل فرآیند مشترک هستند.

فرآیندی که به عنوان قالب گیری تزریقی-فشاری متوالی (با استفاده از شکاف از پیش تعیین شده) شناخته می شود، با تزریق یک حجم از پیش تعیین شده مذاب به داخل یک حفره نیمه باز قالب آغاز می شود.

شکاف بین حفره و هسته معمولاً دو برابر ضخامت اسمی دیوار است. شکاف ضخیم افت فشار پر شدن قالب را به حداقل می رساند و می توان از سرعت تزریق سریعتر استفاده کرد.

پس از تزریق، گیره فعال و بسته می شود و مذاب را مجبور می کند تا به قسمت های پر نشده قالب جریان یابد.

قالب با لبه برشی برای جلوگیری از جریان مذاب به خارج از حفره در طول مرحله فشرده سازی فرآیند استفاده می شود.

فرآیندهای متوالی تزریقی- فشاری مشابه هستند، با این تفاوت که فاز فشرده سازی زودتر در چرخه تزریق آغاز می شود به طوری که بخش هایی از فاز تزریق و فشرده سازی به طور همزمان اتفاق می افتد. هر دو حرکت زمانی کامل می شوند که پیچ به نقطه بالشتک مورد نظر برسد.

فرآیند تزریقی-فشاری برای قطعات کشش عمیق کم عمق مناسب‌تر است، اما می‌تواند برای بسیاری از هندسه‌های قطعات با نوع راهگاه هایی که پر شدن متعادل را تضمین می‌کند، استفاده شود.

 

قالب گیری تزریقی - فشاری طراحی و ساخت قالب تزریق پلاستیک

 شماتیک اساسی فرآیند قالب گیری تزریقی-فشاری

 

 

این فرآیند برای تولید محصولاتی مانند دیسک‌های  نوری و روکش چرخ‌های خودرو اعمال شده است (قطعات دایره‌ای با راهگاه اسپرو/دیسک به دلیل جریان شعاعی متعادل برای این فرآیند ایده‌آل هستند).

در مورد دیسک های نوری، اپتیک با کیفیت بالا را می توان به دست آورد، در حالی که روکش چرخ مزایایی مانند بهبود عملکرد ضربه را نشان می دهد. یکی از معایب احتمالی فرآیند، علامت جریان حلقه مانند یا ناحیه راکد (معروف به هاله) است که می تواند بر روی سطح قالب به دلیل توقف جریان (و خنک شدن جلوی جریان)، که بین قسمت های مختلف رخ می دهد، ظاهر شود. مراحل تزریق و فشرده سازی فرآیند تغییرات در توالی فرآیند و شرایط فرآیند می تواند برای به حداقل رساندن مشکل مورد استفاده قرار گیرد.

یک محدودیت اضافی در این فرآیند نیاز به قالب اصلاح شده و ماشین‌های قالب‌گیری تزریقی است که اساساً ماشین‌های قالب‌گیری معمولی هستند که با کنترل‌های مناسب و قابلیت‌های تعیین موقعیت گیره دقیق اصلاح شده‌اند.

در بحث طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک استفاده از نرم افزارهای شبیه سازی کامپیوتری می تواند بسیار به شناخت بهتر این فرآیند کمک کند.

قالب گیری تزریقی همزمان (بخش دوم)

 

در ادامه مباحث مربوط به طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک، بخش دوم مربوط به قالب گیری تزریقی همزمان در ادامه توضیح داده خواهد شد.

 

قالب گیری تزریقی همزمان (بخش دوم) قالب تزریق پلاستیک ساخت و طراحی شبیه سازی فرآیند با استفاده از نرم افزار مولد فلو

شکل بالا شماتیک مراحل اساسی فرآیند قالب گیری همزمان تزریق را نشان می دهد: (الف) مرحله اولیه پر کردن قالب با تزریق مواد پوسته شروع می شود. (ب) تزریق در مرحله میانی: مواد هسته از طریق قسمت مرکزی جریان می یابد. ج) در رقابت تزریق هسته، هسته تقریباً پر است. پوسته شکسته نیست و به طور یکنواخت هسته را در بر می گیرد. (د) پس از تکمیل تزریق هسته، شیر به موقعیت شروع باز می گردد و در آماده سازی شات بعدی از مواد هسته پاک می شود.

کاربردهای رایج شامل تولید:

  • قطعات قالب گیری شده سفت و پایدار با کیفیت سطح بالا که با پوسته های تمیز و هسته های تقویت شده با الیاف تولید می شوند.
  • محفظه‌های قالب‌گیری شده با قابلیت محافظ تداخل الکترومغناطیسی که با استفاده از هسته تقویت‌شده با فیبر فلزی رسانا و رزین‌های پوسته تمیز تولید می‌شوند، و
  • قطعات قالب گیری شده با کیفیت سطح بالا با استفاده از رزین بکر (غیر بازیافتی) برای پوسته و رزین بازیافتی یا غیرمشخصات برای هسته.

کاربرد دوم به صورت ویژه ای جذاب است زیرا هسته 50 تا 60 درصد حجم قالب گیری را تشکیل می دهد و در نتیجه در بسیاری از کاربردها صرفه جویی قابل توجهی در هزینه ها ایجاد می شود.

در حالی که اکثر هندسه ها و مواد ابزار برای فرآیند تزریق همزمان مناسب هستند، محدودیت هایی در ترکیب مواد وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد.

متغیرهای موادی که نگرانی خاصی دارند عبارتند از ویسکوزیته مذاب و مقادیر انقباض قالب (آنها باید دقیقاً مطابقت داشته باشند) و چسبندگی متقابل.

همچنین ممکن است دستیابی به یکنواختی کامل پوسته/ هسته در سرتاسر قطعه دشوار باشد، به ویژه در مناطقی مانند دنده ها و باس ها که تمایل به پر شدن با رزین پوسته دارند.

اگرچه فرآیند تزریق همزمان برای سال‌ها در دسترس بوده است، اما به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، اما شکی نیست که تطبیق پذیری و مزایای این فرآیند منجر به استفاده گسترده‌تر می‌شود.

برای طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک همواره استفاده از نرم افزارهای شبیه سازی بسیار پر سود است. نرم افزار مولد فلو می تواند به صورت بسیار موثری در این زمینه کمک رسانی کند.

قالب گیری تزریقی همزمان (بخش اول)

 

در ادامه مبحث طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک به بحث قالب گیری تزریقی همزمان پرداخته می شود. انواع مختلفی از فن آوری های تزریق همزمان برای تولید قطعات پلاستیکی وجود دارد. این فناوری‌ها بسیار تخصصی هستند و نیاز به ماشین‌های قالب‌گیری تزریقی خاص دارند.

همه فرآیندهای تزریق همزمان از دو (یا چند) واحد تزریق پیستونی متقابل استفاده می‌کنند که هر کدام مواد مختلفی را ذوب می‌کنند و تزریق می‌کنند (مانند درجه، رنگ و غیره متفاوت). فرآیندهای مختلف تزریق همزمان بر اساس مکان و زمان تزریق تک تک شات ها دسته بندی می شوند.

به عنوان مثال، قالب‌گیری دو (یا بیشتر) رنگی (قالب‌سازی دو شات) فرآیندی است که برای قطعاتی مانند کلیدهای کامپیوتر یا لنزهای چندرنگ چراغ عقب خودرو استفاده می‌شود.

این فرآیند اساساً یک فرآیند جوشکاری یا مونتاژ در قالب است که در آن یک قسمت با استفاده از یک رزین قالب‌گیری می‌شود و رزین دوم پس از جمع شدن بخشی از ابزار یا چرخش آن به یک حفره بزرگ‌تر روی قسمت اول قالب‌گیری می‌شود.

یکی دیگر از فرآیندهای تزریق همزمان به عنوان فرآیند قالب گیری ساندویچی طبقه بندی می شود. این نوع فرآیند تزریق همزمان مشابه فرآیند هم اکستروژن است که در آن یک ساختار چند لایه تشکیل می شود.

این فرآیند همچنین از یک ماشین قالب‌گیری با دو واحد تزریق پیچی با سرعت کنترل شده استفاده می‌کند.

در طول مرحله تزریق فرآیند، هر دو جزء مواد از طریق یک مجموعه نازل مشترک و سیستم تغذیه (اسپرو و رانر) به داخل حفره شلیک می شوند.

نازل اساساً یک بلوک تغذیه است که باعث می شود یکی از اجزای رزین، جزء دیگری را احاطه کند و ساختار پوسته ای حاصل شود.

یک فرآیند معمولی تزریق همزمان با تزریق جزء جامد خارجی (پوسته) آغاز می شود (شکل پایین صفحه). مدت کوتاهی پس از شروع تزریق پوسته، تزریق مواد جامد یا فوم دیگر (هسته) شروع می شود.

در این حالت، یک دوره تزریق همزمان شروع می شود. در مرحله ای از پر کردن، تزریق پوسته کامل می شود و تزریق هسته تا تکمیل فاز پر کردن ادامه می یابد.

ساختار لایه لایه پوسته-هسته در طول پر کردن به دلیل اینکه جریان از طریق سیستم تغذیه و حفره آرام است، حفظ می شود.

این از اختلاط لایه‌های مختلف جلوگیری می‌کند و منجر به کپسوله‌سازی کامل یک ماده با ماده دیگر، با نسبت‌های پوسته/هسته قابل پیش‌بینی و تکراری می‌شود.

در حالی که قالب‌گیری تزریقی به تجهیزات قالب‌گیری تخصصی نیاز دارد، اما می‌تواند تعدادی از مزایای اقتصادی برای ظاهر، عملکرد را ارائه دهد.

ماده پوسته که در فرآیند استفاده می شود با در نظر گرفتن رنگ، کیفیت سطح، مقاومت در برابر سایش، قابلیت آب و هوا، مقاومت شیمیایی، ویژگی های اصطکاک و سایر ویژگی های سطح انتخاب می شود.

ماده اصلی معمولاً یک فوم دمیده شده شیمیایی (برای قطعات ضخیم تر) است یا می تواند یک ماده جامد، اغلب یک ماده تقویت شده از نظر ابعادی پایدار یا سفت باشد.

در مورد هسته فوم، فرآیند تزریق همزمان منجر به یک قطعه فوم از نوع ساختاری با زیبایی بسیار خوب می شود. برای قالب‌گیری‌های هسته جامد/پوسته جامد نازک‌تر، می‌توان به انواع مزایای عملکردی دست یافت.

 

قالب گیری تزریقی همزمان طراحی و ساخت قالب تزریق پلاستیک

شماتیک مراحل اساسی فرآیند قالب گیری همزمان تزریق را نشان می دهد: (الف) مرحله اولیه پر کردن قالب با تزریق مواد پوسته شروع می شود. (ب) تزریق در مرحله میانی: مواد هسته از طریق قسمت مرکزی جریان می یابد. ج) در رقابت تزریق هسته، هسته تقریباً پر است. پوسته شکسته نیست و به طور یکنواخت هسته را در بر می گیرد. (د) پس از تکمیل تزریق هسته، شیر به موقعیت شروع باز می گردد و در آماده سازی شات بعدی از مواد هسته پاک می شود.

در ادامه مبحث طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک به بخش دوم قالب گیری تزریقی همزمان پرداخته می شود.

فرآیند فوم ساختاری فشار مخالف (متضاد)

 

فرآیند قالب گیری فوم ساختاری فشار مخالف (متضاد)، اصلاحی از فرآیند معمولی‌تر فوم ساختاری فشار کم است که قادر به تولید قطعات فوم ساختاری با ظاهر سطحی و عملکرد مکانیکی بهبود یافته است. در حالی که فرآیند فوم فشار مخالف (متضاد) تا حدودی پیچیده‌تر از فرآیند فشار کم معمولی است (از نظر تجهیزات جانبی و مراحل فرآیند)، صرفه‌جویی مرتبط با کاهش هزینه‌های تکمیل/رنگ‌آمیزی ثانویه می‌تواند بسیار قابل توجه باشد.

فرآیند فشار مخالف (متضاد) با فرآیند فوم ساختاری فشار کم معمولی متفاوت است، زیرا حفره ابزار (معمولاً با استفاده از گاز نیتروژن فشرده) قبل از تزریق رزین و ماده دمنده به داخل قالب تحت فشار قرار می گیرد.

تزریق مذاب به یک قالب تحت فشار، انبساط گازهای عامل دمنده فشرده را به تاخیر می اندازد تا زمانی که بیشتر شات در ابزار باشد هنگامی که گاز فشار مخالف تخلیه می شود.

تأخیر انبساط به پوسته ها (سطوح بیرونی) اجازه می دهد تا قبل از ایجاد انبساط (یا کف) شکل بگیرند و در نتیجه سطحی نسبتاً بدون چرخش ایجاد شود.

در حالی که فرآیند فشار مخالف ممکن است نیاز به رنگ آمیزی را در زمانی که ظاهر حیاتی است به طور کامل برطرف نکند، روش تکمیل آن به این صورت است. به طور کلی تا حدی ساده شده است که فقط یک لایه رنگ مورد نیاز است.

همچنین نشان داده شده است که این فرآیند قطعات فومی با ساختار سلولی یکنواخت تر و پوسته های ضخیم تر تولید می کند.

کاهش چگالی که با فرآیند فشار متضاد قابل دستیابی است، معمولاً 3 تا 8 درصد کمتر از موارد مرتبط با فرآیند فوم ساختاری کم فشار معمولی است.

چگالی بالاتر، سطح بهبود یافته و ساختار پوسته/هسته یکنواخت تر منجر به بهبود قابل توجهی در خواص مکانیکی در مقایسه با فرآیند فشار کم معمولی می شود.

به عنوان مثال، افزایش قابل توجه در کرنش شکست برای قطعات ضدفشار، ایمنی و انعطاف‌پذیری طراحی بیشتری را در زمینه‌هایی مانند طراحی مناسب ضربه‌ای فراهم می‌کند.

با این حال، فرآیند فوم ساختاری فشار مخالف پیچیده‌تر است و به ترتیب‌دهی دقیق برای مراحل فشار، پر کردن قالب و هواگیری نیاز دارد. قالب هایی که در فرآیند مورد استفاده قرار می گیرند باید دارای فشار باشند.

این به طور کلی با استفاده از اورینگ ها در اطراف صفحه قالب، پین‌های هسته، پین‌های خروجی و غیره انجام می‌شود (قالب های فوم ساختاری کم فشار موجود را می‌توان به طور کلی اصلاح کرد) و در نتیجه، هزینه‌های قالب اضافی و تعمیر و نگهداری باید در نظر گرفته شود.

علاوه بر این، حداکثر طول جریانی که با فرآیندهای فشار متضاد امکان پذیر است، به دلیل مقاومت اضافی در برابر پر شدن، معمولاً به میزان 10 تا 20 درصد کاهش می یابد.

در حالی که چند محدودیت وجود دارد، فرآیند فوم ساختاری فشار مخالف مزایای اساسی فرآیند فوم ساختاری کم فشار سنتی را حفظ می‌کند (به عنوان مثال، سفتی خمشی بالا به نسبت وزن، کاهش فرورفتگی، کاهش تاب خوردگی، فشار کم حفره)، اما در هر دو کیفیت سطح و عملکرد مکانیکی بهبودهای بسیار قابل توجهی ارائه می‌کند.

در فرآیند فوم با فشار بالا، در حالی که تکنیک‌های قالب‌گیری فوم کم فشار معمولاً برای تولید قطعات فوم ساختاری استفاده می‌شود، چندین فرآیند با فشار حفره بالا وجود دارد که به میزان کمتری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

فشار کویتی که در این فرآیندها با آن مواجه می‌شویم مشابه فشارهای موجود در قالب‌گیری تزریقی معمولی است و در نتیجه، تناژ گیره (و استحکام/سختی ابزار) مورد نیاز برای این فرآیندهای قالب‌گیری فوم با فشار حفره بالا بیشتر از فشارهای کم فشار معمولی است.

فرآیند فوم ساختاری یک فرآیند معمولی می باشد که با تزریق یک مذاب قابل کف به داخل حفره قالب آغاز می شود. حفره کاملاً به روشی معادل قالب گیری جامد پر و بسته بندی می شود.

هنگامی که پوسته های جامد به اندازه کافی تشکیل شدند، حفره تحت یک انبساط کنترل شده (با استفاده از یک هسته متحرک، با لغزش یا از طریق حرکت صفحه) قرار می گیرد و کف ایجاد می شود.

این فرآیند کنترل بسیار خوبی بر وزن و ابعاد قطعه و سطح / رنگ عالی ارائه می دهد.

 

فرآیند فوم ساختاری فشار مخالف قالب گیری

خواص مکانیکی فوم های ساختاری تقویت شده با الیاف تحت تاثیر کاهش چگالی و جهت گیری الیاف است.

 

متأسفانه، این فرآیند قالب گیری تنها با بخش هایی با پیچیدگی محدود قابل استفاده است و هزینه ابزارآلات نسبتاً بالاست.

قالب گیری فوم ساختاری کم فشار (3)

 

بخش سوم توضیحات مربوط به قالب گیری فوم ساختاری کم فشار در ادامه بیان شده است. در قالبسازی علمی آشنایی با اضول طراحی و ساخت انواع قالب های تزریق پلاستیک بسیار مهم می باشد.

عملکرد مکانیکی یک قطعه فوم ساختاری، به ویژه عملکرد ضربه ای، به شدت تحت تاثیر ساختار پوسته/هسته است.

در صورت امکان، قطعات فوم ساختاری باید به گونه ای طراحی شوند که در معرض بارهای خمشی قرار گیرند، جایی که پوسته های جامد یکپارچه تحت تاثیر بالاترین تنش ها قرار می گیرند.

خواص مقاومتی هسته فوم ساختاری داخلی در مقایسه با پوسته های جامد بسیار کاهش می یابد. این می تواند در مناطقی مانند مونتاژ پیچ خود رزوه مشکل ایجاد کند.

اینسرت ها معمولا برای قطعات فوم ساختاری در معرض بارگزاری تکراری توصیه می شود.

بر خلاف قالب‌گیری‌های تزریق جامد معمولی، انحراف و تنش‌های مرتبط با بارگذاری یک طراحی قطعه فوم ساختاری خاص به دلیل عدم قطعیت‌های مرتبط با ساختار پوسته/هسته، پیش‌بینی دشوار است.

رایج‌ترین رویکرد برای پیش‌بینی انحراف، استفاده از مقدار مدول حجیم مرتبط با کاهش چگالی ویژه و ضخامت قطعه است. از طرف دیگر، طراحان می توانند از تئوری خمش لایه کامپوزیتی استفاده کنند، در صورتی که خواص لایه های پوسته و هسته فوم به صورت جدا شناخته شده باشد.

متأسفانه ضخامت و تراکم لایه های جداگانه توسط متخصص قالبسازی از قبل به راحتی قابل پیش بینی نیست.

علاوه بر این، لایه ها به وضوح تعریف نشده اند (یک ناحیه گذار در محل ارتباط هسته جامد / فوم وجود دارد) و در نتیجه، این رویکرد به راحتی اعمال نمی شود.

صرف نظر از روش مورد استفاده، برای طراحان سازه مهم است که بدانند که می تواند تغییرات چگالی بسیار قابل توجهی در سرتاسر قطعه وجود داشته باشد که منجر به تغییرات خصوصیات ناحیه ای می شود.

تغییرات چگالی یک مشکل خاص برای ابزارهای فوم ساختاری چند حفره ای است که به طور یکنواخت پر نمی شوند (به عنوان مثال، قالب های خانوادگی).

رزین های فوم ساختاری گاهی اوقات با الیافی مانند شیشه تقویت می شوند تا سفتی و استحکام بیشتری ایجاد کنند . افزودن الیاف می تواند منجر به رفتار مکانیکی ناهمسانگرد شود، اما منجر به همان درجه انقباض ناهمسانگردی نمی شود که در قالب گیری تزریقی مرسوم پلیمرهای تقویت شده با الیاف رخ می دهد.

درجه ناهمسانگردی ناشی از جهت گیری ناشی از جریان نشان داده شده است که در سطوح بارگذاری فیبر کمتر قابل توجه است (شکل زیر).

قالب گیری فوم ساختاری کم فشار (3) قالبسازی قالب تزریق پلاستیک دقیق پیچیده گیربکس دار کشویی شبیه سازی فرآیند تزریق

 خواص مکانیکی فوم های ساختاری تقویت شده با الیاف تحت تاثیر کاهش چگالی و جهت گیری الیاف است.

شرکت نوآوران علوم مهندسی پویا آماده خدمت رسانی در زمینه های قالبسازی و طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک می باشد.

قالب گیری فوم ساختاری کم فشار (2)

 

طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک بر اساس روش های علمی (قالبسازی علمی) ممکن می باشد. در ادامه٬ بخش دوم نکات مربوط به قالب گیری فوم ساختاری کم فشار برای علاقه مندان بیان شده است.

ضخامت دیوار مورد استفاده در اکثر کاربردهای فوم ساختاری از حدود 4.0 میلی‌متر (قالب‌گیری فوم ساختاری با دیواره نازک) تا 9.0 میلی‌متر است.

با کاهش چگالی در محدوده 10 تا 35 درصد، اگرچه کاهش تراکم 15 تا 20 درصد رایج‌ترین است.

به طور کلی دستیابی به کاهش تراکم بالاتر با قطعات فوم با دیواره نازک‌تر دشوارتر می‌شود، اما قطعات دیواره نازک‌تر ظاهر سطحی بهتری دارند.

هنگامی که قطعات فوم ساختاری کم فشار دارای ضخامت دیواره متغیر هستند، به طور کلی بهتر است که به بخش نازک‌تر قالب‌گیری وارد شوند، زیرا فشار گاز راحت‌تر بخش‌های ضخیم‌تر حفره را پر می‌کند (شکل زیر).

قالب گیری فوم ساختاری کم فشار (2) بخش دوم قالب تزریق پلاستیک قالبسازی شبیه سازی فرآیند قالب دقیق با کیفیت

نمایش شماتیک یک قالب گیری فوم ساختاری ترموپلاستیک که انتقال ضخامت دیواره مخروطی و جهت جریان مذاب را نشان می دهد.

 

برخلاف قالب گیری تزریقی معمولی، مشکلی با انجماد زودرس بخش نازک بین بخش ضخیم تر و راهگاه وجود ندارد، زیرا این یک فرآیند فوم شات کوتاه است و در این فرآیند٬ بسته بندی نتیجه فشار داخلی گاز است.

بدون شک، مهم ترین محدودیت فرآیند فوم ساختاری معمولی و کم فشار، کیفیت نسبتاً ضعیف سطحی است که قابل دستیابی است.

در حین پر کردن قالب، با عبور توده در حال انبساط مذاب از داخل حفره قالب، حباب ها یا سلول هایی که با سطح قالب در تماس هستند، تمایل به پارگی دارند.

به دلیل مشکلات مربوط به هواگیری و تشکیل پوسته، یک الگوی چرخشی تغییر رنگ و نسبتاً خشن روی سطح قالب شکل می گیرد.

فوم‌های ساختاری دیواره نازک‌تر به دلیل نیاز به فشار پرکننده بالاتر، ظاهر سطحی بهتری دارند، که تمایل دارد سطح چرخان را تا حدی پر کند.

اصلاحات فرآیندی که منجر به سرعت تزریق سریع‌تر می‌شود، ظاهر سطح قطعات فوم ساختاری را بهبود می‌بخشد. با این حال، مشکلات کیفیت سطح یک مسئله اصلی برای ظاهر اکثر قطعات است.

در برخی موارد، ظاهر چرخشی عمداً برای ایجاد ظاهری مانند دانه چوب ایجاد می شود (ابزارهای بافت نیز می توانند استفاده شوند). با این حال، الگوی چرخش خاص/ظاهر سطحی که مورد نظر است، همیشه قابل دستیابی نیست.

در بیشتر موارد، قطعات فوم ساختاری کم فشار که برای کاربردهای ظاهری طبقه بندی شده‌اند، به منظور بهبود ظاهر سطحی رنگ‌آمیزی می‌شوند.

عملیات رنگ آمیزی معمولاً شامل تعدادی مراحل متوالی از جمله سنباده کاری/پرکردن، بتونه کاری، اعمال رنگ اولیه و بافت سطحی است. بنابراین می تواند هزینه قابل توجهی را به قطعه اضافه کند.

علاوه بر این، معمولاً یک تأخیر زمانی بین قالب‌گیری و رنگ‌آمیزی لازم است تا زمان کافی برای خروج گاز قبل از اعمال رنگ فراهم شود.

دستورالعمل‌های طراحی برای قطعات فوم ساختاری از بسیاری جهات شبیه به موارد مرتبط با قطعات قالب‌گیری تزریقی معمولی است (به عنوان مثال، زوایای پخ کافی، و غیره).

سایر نگرانی های پر کردن قالب، مانند خطوط جوش نیز بسیار مهم است.

یکپارچگی خط جوش می تواند یک مشکل خاص در قالب گیری فوم به دلیل مشکلات تخلیه گاز و فشارهای نسبتا کم حفره مرتبط با فرآیند باشد.

موانع جریان مانند آنچه در شکل پایین دیده می شود٬ باید به گونه ای (نسبت به راهگاه) قرار گیرند و طراحی شوند که از جریان در نواحی جوش نازک و تقویت شده جلوگیری شود.

قالب گیری فوم ساختاری کم فشار (2) بخش دوم قالب تزریق پلاستیک قالبسازی شبیه سازی فرآیند قالب دقیق با کیفیت

 ویژگی هایی مانند فرورفتگی ها و اشکال مشابه مانند گریل های کباب پزی باید در جهت جریان تا حد امکان جهت کمک به پر شدن مذاب باشند.

 

جنبه های خاصی از طراحی فوم ساختاری، مانند طراحی ساختاری، به دلیل ماهیت “کامپوزیت” فوم ساختاری پیچیده تر می شود.

مانند قالب‌گیری‌های معمولی، اثرات جهت‌گیری و مورفولوژی ملاحظات مهمی هستند. اما یک طراح فوم ساختاری باید اثرات عواملی مانند ضخامت پوسته، کاهش تراکم کلی و ساختار سلولی را بر روی خواص مکانیکی قالب‌گیری در نظر بگیرد.

شرکت نوآوران علوم مهندسی پویا آماده خدمت رسانی در زمینه های زیر می باشد:

طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک
قالبسازی علمی بر اساس علم روز
ساخت انواع قالب های دقیق تزریق پلاستیک در تیراژهای مختلف

قالب گیری فوم ساختاری کم فشار

 

فرآیند قالب گیری فوم ساختاری کم فشار (یکی از فرآیند های قالبسازی برای ساخت قالب تزریق پلاستیک) رایج‌ترین فرآیندی است که برای ساخت قطعات فوم ساختاری استفاده می‌شود. این فرآیند را می‌توان با استفاده از پرس‌های قالب‌گیری تزریقی استاندارد یا دستگاه‌های مخصوص قالب‌گیری فوم کم فشار (معمولاً دارای اندازه‌های صفحه بزرگتر، ظرفیت گیره کاهش یافته، صفحات بزرگتر، اندازه شات بزرگتر و قابلیت تزریق سریع‌تر) انجام داد. قطعات فوم ساختاری امروزه در صنعت به صورت گسترده مورد استفاده قرار می گیرند.

این فرآیند قالبسازی اصلاح‌شده معمولاً با پلیمرهایی مانند HDPE، PP، ABS، PC، مخلوط‌های ABS/PC و PPO اصلاح‌شده استفاده می‌شود، اگرچه تقریباً هر ماده ترموپلاستیک را می‌توان به این روش پردازش کرد.

رزین های مورد استفاده در فرآیند قالب گیری فوم کم فشار حاوی مقدار کمی عامل دمنده یا کف کننده هستند، معمولاً یک عامل دمنده شیمیایی (CBA) دارای دمای تجزیه است که با دمای پردازش رزین پایه مطابقت دارد. در طول پردازش، این CBA ها تجزیه می شوند تا حجم زیادی گاز (دی اکسید کربن، نیتروژن و غیره) تولید کنند تا عمل کف کردن را فراهم کنند.

در موارد خاص به جای CBA از مواد دمنده فیزیکی یا گاز فشرده استفاده می شود. رزین مورد استفاده برای این فرآیند را می توان به عنوان یک فوم ساختاری از پیش ترکیب شده حاوی CBA خریداری کرد، یا CBA را می توان در محل با استفاده از دسته های اصلی از پیش ترکیب شده (حاوی غلظت بالاتر CBA)) یا با مخلوط کردن خشک پودر CBA به طور مستقیم با گلوله های رزین پایه اضافه کرد.

در حالی که روش‌های اخیر مراحل پردازش و جابجایی اضافی را معرفی می‌کنند، به یک پردازنده اجازه می‌دهند تا به راحتی غلظت عامل دمنده را در فرمول برای هر کاربرد تغییر داده و بهینه کند.

رزین‌های فوم ساختاری همچنین ممکن است حاوی افزودنی‌های دیگری مانند پودرهای معدنی ریز تقسیم‌شده باشند که به عنوان عوامل هسته‌زا برای ارتقای ساختار یکنواخت سلول فوم اضافه شده‌اند.

فرآیند فوم ساختاری کم فشار یک فرآیند شات کوتاه است که با پلاستیک سازی سیستم مواد رزین/CBA شروع می شود (معمولاً بسته به اندازه حفره، ضخامت حفره و کاهش چگالی مورد نظر، شات 10 تا 35 درصد کوتاه است).

در طی پلاستیک سازی، CBA از نظر حرارتی تجزیه می شود تا گازی تولید کند که بیشتر آن در محلول باقی می ماند و در این مرحله از پردازش تحت فشار قرار می گیرد. سپس شات کوتاه به سرعت به داخل حفره قالب تزریق می شود. هنگامی که حباب های گاز در نزدیکی سطح فرو می ریزند، پوست ها تشکیل می شوند، زیرا آنها به سطح قالب فشار می آورند.

حفره قالب به خوبی تهویه می شود و گازهای در حال انبساط به فشار دادن شات کوتاه به انتهای حفره (ایجاد هسته فوم) ادامه می دهند تا پر شدن کامل شود. پس از پر شدن، فشار گاز به طور مساوی در تمام جهات فشار می‌آورد و با سرد شدن قطعه، پوسته‌های جامد را در مقابل سطح قالب قرار می‌دهد و به طور موثر علائم سینک را از بین می‌برد.

در مقایسه با فرآیند معمول قالب تزریق پلاستیک ، تنش‌های انقباض و تاب خوردگی برای فرآیند فوم ساختاری کم فشار بسیار کاهش می‌یابد. این به دلیل فشارهای نسبتا یکنواخت حفره و انطباق برشی هسته فوم است.

با این حال، بسته به هندسه قطعه و شرایط پردازش مورد استفاده، ممکن است گرادیان (شیب تغییرات) چگالی قابل توجهی در طول جریان وجود داشته باشد. قبل از پرتاب، قطعه باید تا حدی خنک شود که استحکام کافی برای مقاومت در برابر تنش‌های ناشی از پرتاب را داشته باشد و فشار داخلی گاز، که بر خلاف قالب‌گیری به کمک گاز، نمی‌تواند خارج شود. فشار گاز باقیمانده می تواند باعث پس دمیدن (افزایش ضخامت قطعه پس از پرتاب) شود، اگر قطعه به اندازه کافی سفت نباشد.

در حالی که فرآیند فوم ساختاری با فشار پایین قادر به تولید قالب‌های بزرگ، ضخیم، سفت، بدون فرورفتگی و تقریباً بدون تنش است، اما در مقایسه با فرآیند قالبسازی تزریقی معمولی دارای معایبی نیز می‌باشد.

دیواره‌های فوم نسبتاً ضخیم‌تر مرتبط با قالب‌گیری فوم ساختاری، ناگزیر منجر به افزایش قابل توجهی در زمان چرخه قالب‌گیری می‌شود. دیوار ضخیم تر همچنین ممکن است منجر به افزایش مصرف مواد شود زیرا کاهش چگالی ممکن است کمتر از افزایش ضخامت دیوار باشد (در مقایسه با یک دیوار نازک تر اما قالب گیری جامد معمولی آجدار).

قالب گیری فوم ساختاری کم فشار قالب تزریق پلاستیک قالبسازی تیراژ محدود تیراژ بالا قالبسازی دقیق پیچیده ارزان مناسب

نمونه ای از قطعات فوم ساختاری

شرکت نوآوران علوم مهندسی پویا در زمینه قالبسازی ٬ ساخت و طراحی انواع قالب های تزریق پلاستیک فعالیت های گسترده ای دارد. جهت سفارش و استعلام قیمت با ما تماس حاصل فرمایید.

 قالب گیری فوم ساختاری

 

امروزه قالبسازی بر مبنای روش های علمی بسیار مهم است. از این رو همواره روش های نوین مورد توجه قرار می گیرد. فرآیند قالب‌ گیری فوم ساختاری ترموپلاستیک نسخه اصلاح‌شده‌ای از فرآیند قالب‌ گیری تزریقی معمولی (قالب تزریق پلاستیک معمولی) است، که قطعات گرمانرم متشکل از پوسته‌های خارجی جامد را بر روی سطوح قالب‌گیری اطراف یک هسته سلولی داخلی (یا فوم) ایجاد می‌کند. فرآیند فوم ساختاری به ویژه برای تولید قطعات گرمانرم نسبتاً ضخیم مناسب است.

توزیع پوسته/هسته فوم/مواد پوسته که از فرآیند فوم ساختاری حاصل می‌شود، برای کاربردهای خمشی ایده‌آل است، زیرا الیاف خارجی (یا پوسته‌ها) در معرض بیشترین تنش‌های کششی و فشاری هستند، در حالی که محور خنثی از قسمت درونی ضعیف‌تر عبور می‌کند. هسته فوم یک سطح مقطع فوم ساختاری معمولی در شکل زیر نشان داده شده است.

فرآیند فوم ساختاری از نقطه نظر تولید نیز مزایای زیادی دارد. این فرآیند قادر به تولید قطعات پیچیده و ضخیم است که اساساً بدون فرورفتگی هستند، سطح استرس داخلی بسیار پایینی دارند و در نتیجه تمایل کمتری به تاب برداشتن یا اعوجاج نشان می‌دهند.

علاوه بر این، نیاز نیروی گیره برای اکثر فرآیندهای قالب‌گیری فوم ساختاری به دلیل فشارهای نسبتاً کم حفره مرتبط با فرآیند، یک مرتبه اندازه ای کمتر از موارد مرتبط با فرآیند قالب‌گیری تزریقی معمولی است.

در نتیجه برای فشارهای حفره کمتر و نیروهای گیره کمتر می‌توان از ابزارهای نرم‌تر (ابزار آلومینیوم یا فولاد نرم برای دوره‌های تولید) استفاده کرد و قطعات بزرگ‌تر (از نظر مساحت پیش‌بینی‌شده) تولید کرد.

در نتیجه این مزایا، فرآیند فوم ساختاری به طور گسترده در ساخت قالب‌های بزرگ، مانند محفظه ماشین‌های تجاری، شاسی، محفظه‌های کامپیوتر، سطل‌های ذخیره‌سازی بزرگ، پالت‌ها و سایر محصولات بزرگ که سفتی خمشی یک نیاز اولیه است، استفاده می‌شود.

فوم های ساختاری همچنین عایق حرارتی بهبود یافته و ویژگی های میرایی خوب صدا را ارائه می دهند. در حالی که اصطلاح کلی “فوم ساختاری ترموپلاستیک” برای توصیف قطعات ترموپلاستیک دارای هسته سلولی و پوسته های یکپارچه استفاده می شود، تعدادی از فرآیندهای قالب گیری وجود دارد که می توان برای دستیابی به این ساختار استفاده کرد.قطعه فوم یکپارچه ساخته شده از پلی پروپیلن تقویت شده با الیاف بلند در شکل زیر نشان داده شده است.

 

قالب گیری فوم ساختاری قالب تزریق پلاستیک تیراژ محدود قالبسازی علمی تخصصی صنعتی پلی پروپیلن تقویت شده قطعه فوم ساختاری

 

قطعه فوم یکپارچه ساخته شده از پلی پروپیلن تقویت شده با الیاف بلند (منبع: Möller Tech)

 

شرکت نوآوران علوم مهندسی پویا  متخصص در طراحی و ساخت  قالب های تزریق پلاستیک بر مبنای روش قالبسازی علمی می باشد.

مرحله بسته بندی گاز در فرآیند تزریق پلاستیک

 

فرآیند تزریق پلاستیک به کمک گاز یکی از فرآیندهای مهم در قالب گیری تزریقی می باشد. در این فرآیند پس از پر شدن، فشار روی گاز درون کانال ها حفظ می شود که به نوبه خود بر روی مذاب پلیمر اثر می گذارد. از آنجایی که کانال های گاز تحت فشار، در سراسر بخش های مختلف قطعه توزیع شده اند، توزیع فشار حفره نسبتاً یکنواخت است و در نتیجه پتانسیل تاب خوردگی را کاهش می دهد.

همانطور که قطعه در مرحله بسته بندی گاز سرد و منقبض می شود، نفوذ گاز اضافی رخ می دهد. سطوح بیرونی بخش های ضخیم قطعه فرو نمی روند زیرا بخش ها با هسته بیرون می آیند و با انجماد قطعه توسط گاز بر روی سطح قالب رانده می شوند.

هر سینک در این بخش ها به جای روی سطح بیرونی قطعه، در داخل قرار می گیرد. فشار نامناسب بسته بندی نیز می تواند منجر به مشکلاتی شود. به عنوان مثال، بسته بندی بیش از حد می تواند باعث نفوذ گاز در خارج از کانال گاز به دیواره مجاور (انگشتی) شود که منجر به همان نوع عیوب مرتبط با نفوذ مربوط به پر کردن گاز به بخش های نازک می شود.

 

اصول طراحی فرآیند با کمک گاز

 

هنگام طراحی قطعات برای فرآیند قالب گیری تزریقی به کمک گاز، ضروری است که هم نگرانی های ساخت (قالب سازی) و هم الزامات استفاده نهایی در نظر گرفته شود.

این بدان معنی است که طراحی قطعه، طراحی ابزار و طراحی فرآیند باید به طور همزمان انجام شود (مهندسی همزمان). همچنین استفاده از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری فرآیند قالب‌گیری به کمک گاز قبل از ساخت ابزار با هدف بهینه‌سازی شرایط طراحی و فرآیند سودمند است.

استفاده از شبیه سازی فرآیند در ناحیه کمک گاز گسترده است زیرا فرآیند پیچیده تر از قالب گیری تزریقی معمولی است. در حالی که برخی از دستورالعمل های اساسی مرتبط با طراحی قطعات کمکی گاز وجود دارد، قوانین کلی به دلیل پیچیدگی فرآیند در همه شرایط اعمال نمی شود. فاکتورهای مهمی در مرحله بسته بندی گاز در فرآیند تزریق پلاستیک نقش دارند.

 

مواد

 

فرآیند قالب گیری تزریقی به کمک گاز با موفقیت در اکثر کلاسه های مواد ترموپلاستیک از جمله گریدهای پر شده و تقویت شده استفاده شده است. از آنجایی که فاز پر شدن فرآیند به کمک گاز بسیار حیاتی است (هم جریان مذاب و هم جریان گاز)، رفتار رئولوژیکی پلیمر تأثیر زیادی بر پردازش دارد.

 

طرح کانال گاز

 

طرح کانال های گاز شاید حیاتی ترین تصمیم طراحی مرتبط با فرآیند تزریق پلاستیک به کمک گاز در طراحی قالب های تزریق پلاستیک باشد. این چیدمان هم بر سختی محصول و هم بر رفتار فرآیند تأثیر می گذارد. طرح کانال گاز جریان گاز را از پیش تعیین می کند و بر جریان مذاب در مرحله تزریق شات کوتاه اولیه فرآیند تأثیر می گذارد.

از کانال‌های جریان گاز با حلقه بسته که به به یکدیگر بر میگردند و یک حلقه را تشکیل می دهند باید اجتناب شود. مسیرهای جریان گاز (و مذاب) باید تا حد امکان متعادل باشند زیرا هم جریان مذاب و هم جریان گاز مسیری با کمترین مقاومت را دنبال می کنند.

کانال ها باید در جهت کلی جریان باشند و به گونه ای قرار گیرند که در نزدیکی آخرین ناحیه قطعه برای پر شدن (جایی که فشار در حین پر شدن کمتر است) خاتمه یابد. به عنوان مثال، کانال های گاز مورب برای یک قسمت مستطیلی با راهگاه مرکزی اسپرو مناسب ترین هستند.

از نظر پر کردن قالب، افزودن کانال‌های گاز نسبتاً ضخیم می‌تواند مشکل‌ساز باشد، زیرا معرفی آنها احتمالاً الگوی پر کردن را تغییر می‌دهد، با مشکل بالقوه عدم الگوی جریان مناسب برای ماده مذاب در طول کانال‌ها. از الگوی نامناسب جریان برای ماده مذاب باید اجتناب شود زیرا می تواند منجر به تله گاز شود و به این دلیل که گاز نمی تواند کانال هایی را که کاملاً با پلیمر پر شده اند پر کند.

این مشکل زمانی که تعداد بیشتری از کانال های گاز مقطع کوچکتر استفاده می شود، کمتر اتفاق می افتد. متناوباً، مذاب را می‌توان به بخش‌های نازک‌تر قالب تزریق کرد که گزینه تزریق مستقیم گاز (به کانال‌های گاز) در دسترس باشد.

 

هندسه کانال گاز

کانال‌های گاز می‌توانند هندسه‌های مختلفی داشته باشند و مانند دنده‌ها، عموماً در سطح غیر ظاهری قالب قرار می‌گیرند. ضخامت قطعه در ناحیه کانال گاز باید بیشتر از دیوار مجاور باشد تا مسیر جریانی مشخص برای گاز فشرده ایجاد شود. ضخامت موضعی مرتبط با کانال گاز حداقل دو تا سه برابر دیواره اسمی است.

ضخامت حداقل کانال‌های گاز ضخیم‌تر سختی بیشتری ایجاد می‌کنند، اما وقتی کانال‌های گاز بیش از حد ضخیم می‌شوند، الگوی جریان ماده مذاب با مشکل مواجه می‌شود. به طور کلی بهتر است برای رفع این مشکل از کانال های گاز بیشتر و با مقطع کوچکتر استفاده کنید.

همانطور که در شکل نشان داده شده است، می توان دنده های تقویت کننده را برای سفتی بیشتر به کانال های گاز اضافه کرد.

 

مرحله بسته بندی گاز در فرآیند تزریق پلاستیک قالبسازی قالب قیمت مناسب قالبسازی صنعتی علمی تخصصی شبیه سازی

 هندسه کانال گاز معمولی برای فرآیند قالب گیری تزریقی به کمک گاز.
کانال‌های گاز معمولاً در داخل کابین‌ها، دنده‌ها یا سایر ویژگی‌های طراحی ادغام می‌شوند

قالب گیری تزریقی

عکس یک مقطع معمولی کانال گاز را نشان می دهد

روش شناسی طراحی

روش‌شناسی برای طراحی قالب‌گیری‌های گازی با جریان باز کانال در منابع مختلف توضیح داده شده است. همه این رویکردها به شدت بر استفاده از پر کردن قالب به کمک رایانه (برای بخش کوتاه فرآیند) و نرم‌افزار شبیه‌سازی قالب‌گیری به کمک گاز متکی هستند. فرآیند طراحی کلی شامل ایجاد یک طرح یا شبکه مناسب از کانال های گاز در سراسر قطعه و اندازه کانال های گاز به گونه ای است که پر شدن قالب و نفوذ گاز یکنواخت حاصل شود.

شرکت نوآوران علوم مهندسی پویا  متخصص در طراحی و ساخت  قالب های تزریق پلاستیک  می باشد.